จำนวน 8 แผ่น
เสียง : ไทย / จีน
Subtitle: ไทย
เรื่องย่อ
ไป๋ซู่เจิน เป็นปิศาจงูซึ่งบำเพ็ญเพียรนานนับพันปี โดยมีเป้าหมายที่จะบรรลุเป็นเซียนให้ได้ทำให้นางมีรูปโฉมงดงามกว่าหญิงสาวทั่วไป แต่น่าเสียดายที่นางกลับไม่มีน้ำตา เจ้าแม่กวนอิม ชี้แนะหนทางบรรลุเป็นเซียนให้ปิศาจงูว่าจะต้องรวบรวมน้ำตาบริสุทธิ์ของมนุษย์จำนวนแปดหยดให้ได้ เพียงเท่านี้นางก็สามารถบรรลุเป็นเซียนแล้ว สี่เซียน บัณฑิตมุ่งหน้าเดินทางไปศึกษาที่หอเป่าจือนั้นได้รู้จักกับ ปาเหลี่ยง นักดาบหนวดยาวทั้งสองพากันเข้าพักที่ปั้นปู้ตัว ไป๋ซู่เจิน และ ไป๋เสี่ยวชิง น้องสาวซึ่งรีบร้อนที่จะบรรลุเป็นเซียนให้ได้ในเร็ววันนั้นได้พบกับ นักบวชฝาไห่ ที่มีภารกิจในการกำจัดปิศาจโดยเฉพาะ ปั้นปู้ตัวเป็นสถานที่ที่มนุษย์, เซียน และ ปิศาจมาชุมนุมกัน ทำให้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยอันตราย ไป๋ซู่เจินและสี่เซียนต่างเสี่ยงอันตรายช่วยชีวิตกันและกันเอาไว้ จนทั้งสองเกิดรักใคร่ชอบพอกันขึ้นมา แต่เนื่องจากไป๋ซู่เจินเป็นปิศาจจึงไม่ประสานต่อความรักสักเท่าใดนัก นักบวชฝาไห่ไม่สามารถแยกได้ระหว่างมนุษย์กับปิศาจดังนั้นจึงฆ่าอย่างสะเปะสะปะจนถูก เทพอัสนี ลงโทษจนตาบอดทั้งสองข้าง ไป๋ซู่เจินต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมายถึงส่งสี่เซียนถึงโลกมนุษย์อย่างปลอดภัย นักบวชฝาไห่จำแลงร่างเป็นไป๋ซู่เจินเพื่อให้สี่เซียนกลับเนื้อกลับตัวเสียใหม่ จากนั้นนักบวชฝาไห่ก็ร่ายมนต์ให้สี่เซียนลืมเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่ปั้นปู้ตัวรวมทั้งลืมไป๋ซู่เจินหญิงคนรักอีกด้วย ไป๋ซู่เจินมายังโลกมนุษย์เพื่อเก็บน้ำตาบริสุทธิ์ของมนุษย์ สี่เซียนซึ่งอยู่ที่ซีหูนั้นติดฝนซึ่งกระหน่ำลงมา ทำให้ได้พบกับไป๋ซู่เจินอีกครั้ง หรือนี่คือพรหมลิขิตที่ทำให้ทั้งสองได้พบกัน ไป๋ซู่เจินสะสมน้ำตาบริสุทธิ์ของมนุษย์ได้เจ็ดหยดแล้ว น้ำตาแต่ละหยดนั้นต่างแลกมาด้วยความรักและความจริงใจทั้งนั้น ไม่ไหวติงเมื่อถูกลมพัด ไม่ละลายเมื่อถูกน้ำชะล้าง ซึ่งน้ำตาแต่ละหยดนั้นแทน เกิด, แก่, เจ็บ, ตาย, แค้น, พลัดพราก เป็นต้น นักบวชฝาไห่อาศัย สือเทียน ศิษย์ของตนซึ่งมีตาทิพย์มาแต่กำเนิด โดยวางแผนให้ไป๋ซู่เจินปรากฏร่างที่แท้จริงออกมาเพื่อให้สี่เซียนเกิดความกลัว นักบวชฝาไห่ขังสี่เซียนไว้ที่วัดจินซัน ไป๋ซู่เจินเข้าไปช่วยสี่เซียนแต่กลับไม่พบสี่เซียน ไป๋ซู่เจินคุกเข่าที่หน้าวัดจินซันนางร้องห่มร้องไห้ขอร้องให้นักบวชฝาไห่ปล่อยตัวสี่เซียน นักบวชฝาไห่พาสี่เซียนไปดูร่างที่แท้จริงของไป๋ซู่เจินจากกระจกวิเศษ แม้ว่าสี่เซียนรู้แล้วว่าไป๋ซู่เจินเป็นปิศาจงู แต่ถึงกระนั้นก็ตามสี่เซียนก็ไม่เปลี่ยนใจจากไป๋ซู่เจิน มารร้ายครอบงำจิตใจนักบวชฝาไห่ ทำให้สูญสิ้นซึ่งคุณธรรม นึกไม่ถึงว่านักบวชฝาไห่ที่ต้องการบรรลุมรรคผลแต่ต้องเป็นมารเสียเอง นางงูขาว (ไป๋ซู่เจิน) ให้กำเนิดลูกชาย นักบวชฝาไห่ซึ่งในเวลานี้ได้กลายเป็นมารแล้วนั้นได้ตามราวีไป๋ซู่เจิน ไป๋ซู่เจินไม่ยอมรับว่าการที่ได้รักกับสี่เซียนนั้นเป็นความผิดแต่อย่างใด นางยินดีถูกจองจำอยู่ในบาตรทองของนักบวชฝาไห่เพื่อยุติปัญหาทั้งหมด แต่นางมีข้อแม้ว่านางจะต้องเก็บน้ำตาบริสุทธิ์ของมนุษย์หยดสุดท้ายให้ได้เสียก่อน ชาตินี้นางได้รักสี่เซียน เชื่อว่าน้ำตาหยดนี้ต้องเป็นน้ำตาแห่งความรักอย่างแน่นอน นักบวชฝาไห่สะกดไป๋ซู่เจินไว้ใต้เจดีย์อัสนี นอกจากเจดีย์นี้จะโค่นลงเท่านั้น ไม่เช่นนั้นแล้วจะไม่มีทางไปจากเจดีย์นี้ได้ สี่เซียนเข้าวัดโดยยินดีปลงผมออกบวชนึกไม่ถึงว่านักบวชฝาไห่ร่ายมนต์สะกดเจดีย์อัสนีเอาไว้ ภายในหนึ่งร้อยก้าวถ้าไม่ใช่ผู้ทรงศีลจะไม่สามารถย่างกรายเข้าไปในเจดีย์ได้เป็นอันขาด นักบวชฝาไห่แสดงท่าทางแปลกประหลาดออกมา โดยเดินถอยหลังมาสามก้าว จากนั้นผมของนักบวชฝาไห่ก็ขาวโพลนไปทั้งศีรษะ ทุกครั้งที่สี่เซียนทำความสะอาดเจดีย์ก็จะสืบหาไป๋ซู่เจินไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นทั้งนอกและในเจดีย์แต่ก็ไม่พบนาง ไป๋ซู่เจินเห็นสี่เซียนตากแดด ดังนั้นจึงสำแดงอิทธิฤทธิ์กางร่มกำบังแดดให้สี่เซียน กาลเวลาผ่านไปเจดีย์อัสนีโค่นลงมา ฝุ่นตลบไปทั่ว เมื่อฝุ่นสลายไปมีเพียงความเสียหายที่ปรากฏอยู่บนซากปรักหักพังนั้นมีมุกแวววาวแปดเม็ดตกอยู่